Kronithas - podanie (przyjęty)

Kronithas. · Gość

Imię: Kronithas

Rasa: Ork

Profesja:Tyrant

Krąg:56

Cóż. Moja historia nie jest pasjonująca, nawet ciekawa nie jest. Żyłem sobie tu i tam, polując niezależnie od nikogo. Czasami trafiałem do klanu jakiegoś, przypadkiem zwykle, gdy ktoś mnie na polowaniu podpatrzył. W klanie zawsze starałem się wypełniać swoje obowiązki. Bywało różnie. Raz byłem chwalony, a raz ganiony. I tak po latach samotnych polowań i przypadkowych klanów przychodzę ja tu do Was z nadzieją, że mnie przyjmiecie. A nuż przydam się na coś. Zawsze warto spróbować.

img84 .imageshack. us/img84/1323/shot00000xg8. png

Kronithas · Gość

Ork powrócił do sali rekrutacyjnej z głupim uśmiechem:
Eeee... przepraszam najmocniej zapomniałem przedstawić moją rodzinę...
Eee....a więc od lewej...eee...Goldilion Warlord, jednak na emeryturze od dośc dawna...eee... Seveo....Gladiator... też już na emeryturze... i jeszcze Krasnal... młodziutki on.... ledwo sztukę wojenną poznał, a już walka mu się znudziła. Postanowił wieść spokojne życie na wsi...no i eee... to tyle. Na odpowiedź poczekam na zewnątrz...
Ork wyraźnie zawstydzony swoją gafą pośpiesznie wyszedł za drzwi. Wszystko byłoby w porządku, gdyby tak cholernie nie trzasnął drzwiami... ech ta orcza siła...

Luthein

Anellin

ZA próbą.

Diarmind

Za próbnym

Vala

Na NIE. Oczywiście Lu się już wypowiedziała ale jak dla mnie nie jest to podanie godne uwagi.

Kronithas

Zielony słysząc przez drzwi słowa Vali wszedł ponownie do sali i zapytał:
A dlaczegóż jeśli mogę wiedzieć, moja kandydatura nie jest nawet godna rozpatrzenia?

Ork spojrzał prosto w oczy Vali z dumnie podniesioną głową, pomimo, iż wiedział, że jego przyszłość leży między innymi w jej rękach.

Anastrianna

(Kapłanka przez wiekszośc kandydatur przewaznie milczała)Orku, Vali chodzi o to że nie umieścies opowiadania,histori swojego pochodzenia albo jakiejś ciekawej walki(usmiechneła się do Orka)napewno jak byś cos zamieścił to Vala zmieniła by zdanie(zamilkla i spoglada w kominek rozmyslając nad kilkoma sprawami)

Grakaron

Isilnee

Znając po sile trzaśnięcia jesteś hmm.. masz moc w łapie jak to niektórzy mawiają( chrząkneła ). Może opowiesz nam coś ciekawego dumny orku? (zerknlea zachecajaco wskazujac gestem by usiadł na ławie)

Vala

*Spojrzała na orka uważnie* Twoja kandydatura jest cokolwiek skromna powiedzmy sobie wprost nie postarałeś się przy niej. Niczego ciekawego od Ciebie nie usłyszałam, nie przekonałeś mnie do siebie. Nie wierzę ,że Twoje życie było aż tak nudne to raczej niemożliwe. *wskazała orkowi miejsce przy stole* masz szansę Tyrancie. Opowiedz nam o sobie coś ciekawego.

Kronithas

Tyrant spoglądnął na Valę. Zastanawiał się, czy wyjśc z komnaty, czy jednak zastać i zasiąść do swojej opowieści. Co prawda nie była ona fascynująca, dlatego najprawdopodobniej nie chciał jej opowiadać. To nawet nie była historia jego życia, to były przemyślenia z bardzo dawnych czasów. Jeszcze raz rzucił okiem na wszystkich zgromadzonych. Pomyślał: "Co mi tam, opowiem im to" i zasiadł do stołu. Zastanowił się, od czego zacząć i rozpoczął opowieść:

Byłem wtedy młody. Wiele miałem do odkrycia. Nauczono mnie, abym zawsze ćwiczył w samotności. Abym nie ufał nikomu i niczemu oprócz własnym umiejętnościom i broni. Tak też robiłem. Zawsze i wszędzie sam. Unikałem ludzi, elfów, krasnoludów i wszystkich innych stworzeń. Uważano mnie za dziwaka. Nigdy nie walczyłem ramie w ramie z nikim. Jednak pewnego dnia zobaczyłem złotowłosego elfa i muskularnego orka, jak walczyli z tymi przeklętymi istotami z Kaźni. To było coś niesamowitego. Idealnie zgrani. Razem tworzyli doskonałą całość. Osobno byliby słabi, jednak razem byli niepokonani. Ich miecze błyskały jaskrawymi refleksami słońca. Krew powoli ściekała z ostrza. Zdecydowanymi i szybkimi ruchami przecinali kolejnych przeciwników. Gdy to zobaczyłem, poczułem, jak odchodzi mi czucie w nogach. Pomyślałem: "Straciłem tyle czasu, aby walczyć w samotności." Postanowiłem znaleźć towarzyszy, z którymi tak jak owy elf z orkiem stworzyłbym drużynę niepokonaną...

Vala

zawsze coś *stwierdziła cicho a na jej twarzy pojawił się cień uśmiechu*