Anellin (przyjęta)

Anellin

Imię: Anellin
Rasa: krasnoludzica
Profesja: szukaczka
krąg wtajemniczenia: 32

Moja krótka historia ...

"...Była ciemna, ulewna noc. Niebo pokrywały czarne kłebiaste chmury, które to rozświetlały mrok panujacy na świecie krótkimi uderzeniami błyskawic. Wszędzie panowała cisza i spokój. W ciemnej puszczy słychać było jedynie opadajace rytmicznie krople deszczu, uderzające o liście i konary drzew. Nagle, cała tą harmonie przerwał odgłos czyichś pospiesznych kroków.
Przez puszczę biegła kobieta. Miała poszarpane odzienie od wystajacych krzewów i gałęzi, miała pokaleczone od cierni ręce i nogi, jej długie jasne włosy powiewały rozplątane na wietrze, była całkiem przemoczona. Z jej oczu płyneły łzy. Zwała się Foryl biegła i płakała albowiem utraciła wszystko co było dla niej ważne na tym świecie, dzieci i rodzinę. Chciała, aby jej ból i rozpacz się skonczyły, pragneła odejść z tego świata.
Niewiedziała co począć, odkad wybiegła z domu biegła na oślep przez gąszczą i zarośla niezważając na nic. Nagle potknęła się o wystający korzeń drzewa i upadła. Leżała na mokrej ziemi niemając sił się podnieść. Płakałą i uderzała pięścią w kałurze wody powtarzając ciągle "... dlaczego ja... dlaczego ja.....".
Opadnięta z sił zapadła w krótki sen z którego wyrwał ją odgłos z puszczy. Uniosła twarz i zaczeła się wsłuchiwać. Niebył to zwykły odgłos lecz płacz dziecka. To sprawiło iż wróciły jej siły. Pospiesznie podniosła się i ruszyła w kierunku tego głosu. Wśród mchów i paproci przy drzewie znalazła porzucone zawinięte w brązową szate niemowle, była to dziewczynka. W sercu Foryl powróciła nadzieja. Poczuła że znów ma dla kogo życ i być potrzebna. Przygarneła dziecko i nazwała je Anellin.
Mijały lata. Foryl przyglądała się jak jej córka dorasta. Wiedziała iż jej przybrane dziecko jest inne, wyjatkowe. Niestarzała się jak inne dzieci i nierosła tak szybko.
Mijały kolejne wiosny i zimy. Foryl była już starą kobietą, gdy Anellin wciąż pozostawała wygladem niczym młoda i mała 15-letnia dziewczynka, a jej rówieśnicy już podorastali i zdołali sie postarzeć. Foryl postanowiła iż przed końcem powie prawde Anellin o tym jak się znalazła pod jej opieką. Wyjawiwszy jej cała historię, wreczyłą jej do ręki złoty pierścień z oczkiem z czarnej rudy, który był w płaszczu którym była owinięta Anellin gdy ją znalazła Foryl.
Kiedy Foryl odeszła, Anellin oddała jej cześć i honory chowając ją na małym wzgórzu przy jabłoni, które było obsypane różnymi rodzajami przepięknych kwiatów, a na wielkim kamieniu obok jej grobu wyryła pożegnalne słowa.
Anellin odwróciłą wzrok w stronę morza. Ściskała w reku pierścień, który dostała od Foryl. Wiedziała iż musi teraz ruszyć w świat i sprostać przeznaczeniu jakie ją czeka..."

Piotreq

No historia jest, wszelkie informacje są, zdjęcia z komnaty brakuje ale sam miałem z tym problem hrhr. Jako, że szukacz to wielki skarb w każdym klanie... ZA

Grakaron

Jestem jak najbardziej Za, jeśli Luthein zatwierdzi obraz komnaty, będę rad powitać cię w naszych progach.

Luthein

Obrazek mam. Jestem Za.

Fannandil

Jestem ZA

Barogorg

Jak tak sprawnie idzie to też Za, z głeboką nadzieją że tym razem będzie inczej niż zwykle z krasnludami jest.

Valihi

Nie powiem już że jestem ZA, ponieważ Anellin jest już przyjęta..... no dobra... powiem, jestem ZA..

Isterius

ZA <śmieje sie radośnie>

Danatea

hrhr troche po czasie ale za